Žodžiai dainai: Enslaved. Brisinghamen.

Einsam ho gret, den vakraste av alle
Fanga og last i ei sorg ingen skjoner

Gleden forsvann langt, langt der ute
Ei brennande lyst, en ingen hap
Ho lengtar heim, men finn ingen veg
Ein sorgfull lagnad goymt bak eit smil

Mardol du fagre for fred du blei ofra
Du solgte din lekam, men fann ingen troyst
Det som glimrar gjer ikkje fred for deg

Gern du ga deg hen, og slokka mangt
Eit begj?r Men, framleis drypp
Det om natta gull fra dine auge

Froya, od skal du finna nar alt er forbi
Da skal du bli sluppen fri
Inntil den dag finn du inga troyst
Sjol ikkje i glitrande Brisinghamen