Žodžiai dainai: Heideroosjes. Chapter Eight, The Golden State. Ik Zie Je Later....

Ik had ?t niet verwacht, nog nooit aan gedacht
Maar als ?t nu echt moet dan is dit mijn laatste groet
Ik krijg ?t niet uitgelegd, teveel nog niet gezegd
Bij iedere deur die opengaat, hoop ik steeds weer dat jij er staat

?K zie je later
?K zie je later
Ooit ergens zomaar tussen nu en nergens
?K zie je later
Dat geloof ik vast
Ooit ergens, zomaar tussen nu en nergens

?T is alweer zomer maar toch verga ik van de kou
In mijn hoofd blijft ?t steeds winter, lijkt alles triest en grauw
Verdriet komt nooit gelegen en rouw kent alle talen
Want zelfs de hemel huilt, harde, helse regenstralen

?K zie je later
?K zie je later
Ooit ergens zomaar tussen nu en nergens
?K zie je later
Dat geloof ik vast
Ooit ergens, zomaar tussen nu en nergens

En alle cliches, ze kloppen, ze zijn zo verdomde waar
Al die liedjes over afscheid, dat hele tranenrepertoire

Ik ben te nietig om te snappen waartoe dit circus dient
Of om uit te maken wie welke looptijd heeft verdiend
Maar een keer terug in de tijd, heel even, daarvoor zou ik alles geven
Tijd heelt alle wonden maar er kan zoveel pijn in een seconde
Zoveel pijn in een seconde

?K zie je later
?K zie je later
Ooit ergens zomaar tussen nu en nergens
?K zie je later
Dat geloof ik vast
Ooit ergens, zomaar tussen nu en nergens
Dan zullen alle vragen een antwoord krijgen
Dan zullen alle vragen een antwoord krijgen